อำเภอพิปูน ตามหลักฐาน เป็นอำเภอตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2363 ปลายรัชกาลที่ 2 สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ทรงดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทน พระองค์ โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยานคร (น้อยกลาง) ปรับปรุงหัวเมืองปักใต้เสียใหม่ โดยเฉพาะจังหวัดนครศรีธรรมราช ได้จัดการปกครองออกเป็น 4 หัวเมือง ใน เขตรับผิดชอบของกรมช้างกลาง คือ หัวเมืองฉวาง หัวเมืองกะเปียด หัวเมือง ละอาย หัวเมืองพิปูน ในแต่ละเมือง มีตำบลในเขตรับผิดชอบ มีผู้ปกครอง มีวัด ประจำเมือง และระบุว่า วัดยางค้อม เป็นวัดประจำเมืองพิปูน
ในปี พ.ศ.2439 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงตั้งมณฑล นครศรีธรรมราช ให้พระยาสุขุมนัยวิชิต (ปั้น สุขุม) เป็นข้าหลวง เทศาภิบาล ปกครองนครศรีธรรมราช สงขลา พัทลุง และหัวเมืองแขกทั้ง 7 ประกาศ ใช้พระราชบัญญัติการปกครองท้อง ที่ ร.ศ.116 และ ร.ศ.117 (พ.ศ.2441 - 2442) ปฏิรูปการปกครองส่วนภูมิภาค จาก หัวเมือง แขวง เป็น เมือง อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ตำแหน่ง ”นายที่” ก็เลิกไป กำหนดตำแหน่งใหม่เป็น ผู้ว่าราชการเมือง นายอำเภอ กำนัน และผู้ใหญ่ บ้าน อำเภอพิปูน ก็วิวัฒนาการมาจนถึงระยะหลัง มีฐานะเป็นตำบลหนึ่งของอำเภอ ฉวาง เป็นตำบลใหญ่ที่มั่งคั่ง ก้าวหน้ากว่าหลายตำบลของอำเภอฉวาง อำเภอพิปูน มีฐานะเป็นตำบลหนึ่งของอำเภอฉวาง ตั้งแต่พ.ศ. 2441 - 2442 จน ถึง พ.ศ.2515 นับเป็นเวลานานถึง 74 ปี จึงได้ยกฐานะเป็นกิ่งอำเภอ และได้ยก ฐานะเป็นกิ่งอำเภอ และได้ยกฐานะเป็นอำเภอในอีก 4 ปี ต่อมา คือ พ.ศ.2519 ตาม ประกาศพระราชกฤษฎีกา ตั้งอำเภอพิปูน ประกาศในราชกิจจานุเบิกษา ฉบับพิเศษ เล่มที่ 92 ตอนที่ 109 ลงวันที่ 8 กันยายน 2519
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น